Μουσείο Αρχαίας Ελεύθερνας: Νέα έκθεση «Πάμπλο Πικάσο – Η χαρά της ζωής»

Μέρος από τον πρόλογο κειμένου του ΚΑΘΗΓΗΤΉ Ν. ΧΡ. ΣΤΑΜΠΟΛΊΔΗ με θέμα: Πάμπλο Πικάσο. Ματιές στη χαρά της ζωής

Στην αρχαιότητα θεωρούσαν ότι κάθε σωστός άνθρωπος έχει μέσα του ένα παιδί, έναν έφηβο και έναν άνδρα. Υποθέτω το παιδί για να παίζει, τον έφηβο για να ερωτεύεται και τον άνδρα για να κουμαντάρει τους άλλους δυο.
Στον 20ό αιώνα σε ένα κείμενό του ο Δημήτρης Πικιώνης έγραφε: «Κι αναθυμούμενος τα παιδικά μου χρόνια, βρίσκω πως μέσα στο βρέφος, μέσα στο παιδί, στα ορμήματα της ψυχής του και στους αδιατύπωτους στοχασμούς του, στις αδυναμίες και τις δυνάμεις του, κρύβεται αυτούσιος ο χαρακτήρας του μεγάλου, η μοίρα της ζωής του ολάκερης».
Οι δύο παραπάνω αναφορές δεν θα μπορούσαν να ταιριάσουν καλύτερα από τον ανδαλουσιανό χαρακτήρα ενός ανθρώπου, όπως ο Πάμπλο Πικάσο. Ένα βρέφος που γεννιέται στη Μάλαγα στις 25 Οκτωβρίου 1881 από τον José Ruiz Blasco και τη Maria Picasso Lopez, από την οποία χρησιμοποίησε το δικό του επίθετο και στις 10 Νοεμβρίου του ίδιου έτους βαφτίζεται στην εκκλησία της ενορίας του Santiago. Στο πατρικό σπίτι, χτισμένο στις αρχές της δεκαετίας του 1870 στην πλατεία Riego που σήμερα ονομάζεται Plaza de la Marced, στον αριθμό 36 (σήμερα αρ. 15) περνά σχεδόν τα 3 πρώτα χρόνια της ζωής του. Το 1883 μετακομίζουν πλάι στον σημερινό αριθμό 17 των οικιών Campos και εκεί θα ζήσει έως τα 10 του χρόνια, όταν μετακομίζουν στη La Coruña, καθώς ο πατέρας του διορίζεται εκεί στη Σχολή Καλών Τεχνών ως καθηγητής. Στο πατρικό σπίτι, που από το 1988 μετατρέπεται σε Museo Casa Natal Picasso, μεγαλώνει ο μικρός Πάμπλο με έναν πατέρα που ζωγραφίζει κυρίως πουλιά και λουλούδια και πολλά, μα πάρα πολλά περιστέρια. Όπως ο ίδιος θα πει αργότερα: «φαντάσου ένα κλουβί με εκατοντάδες περιστέρια…».

Τα γράφω όλα αυτά για να πω απλά, πόσο μπορεί να σημαδέψει την ψυχή και τη μνήμη ενός ανθρώπου η παιδική του ηλικία.

Το περιστέρι θα το ζωγραφίσει αργότερα ως σύμβολο της Ειρήνης, όταν ο ίδιος συνδέθηκε με το ειρηνιστικό κίνημα στη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου. Το όνομα αυτού του πτηνού, paloma στα ισπανικά σημαίνει περιστέρι, το ξεχώρισε για να το χαρίσει στην κόρη του. Ετών 14, το 1895, ζωγραφίζει τον «Γέροντα Ψαρά» αναφορά στη θάλασσα και τους ανθρώπους της που βλέπει ως έφηβος τα καλοκαίρια ξανά στη Μάλαγα, όπου πηγαίνει για διακοπές. Γίνεται δεκτός στη La Lonja, Σχολή Καλών Τεχνών στη Βαρκελώνη για τη μεγάλη του δεξιότητα στο σχέδιο και τις τεχνικές της κλασικής ζωγραφικής αλλά δεν έμεινε εκεί. Είχε αρχίσει τις μεγάλες αναζητήσεις του στον κόσμο της πρωτοποριακής Τέχνης.
Δεν είναι άλλωστε άμοιρο το γεγονός ότι από τις συμβουλές της αγαπημένης του μητέρας και τις προτροπές της να γίνει κάτι μεγάλο (εννοώντας από τα επαγγέλματα που εκείνη θεωρούσε σημαντικά) ο ίδιος αργότερα είπε:
«Από όλα αυτά, εγώ διάλεξα κάτι διαφορετικό. Και έγινα ο Pablo Picasso».
Έχουν γραφτεί αναλύσεις επί αναλύσεων για τον χαρακτήρα του Πάμπλο Πικάσο, προσπάθειες που δίδουν έμφαση σε ψυχολογικά χαρακτηριστικά και ερμηνείες για τις σχέσεις του με το γυναικείο φύλο, τις γυναίκες της ζωής του, άλλες που ρίχνουν τον φακό της έρευνας σε κάθ’ αυτά ζωγραφικά χαρακτηριστικά, στις περιόδους δημιουργίας του, σε συγκρίσεις με έργα άλλων προγενέστερων ή σύγχρονών του ζωγράφων/δημιουργών, αναλύσεις για τους κοινωνικούς και πολιτικούς του προβληματισμούς και τις μεταπτώσεις του, τις επιρροές που το έργο του άσκησε στην εικαστική δημιουργία του 20ού αιώνα.